Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
mənfur — ə. nifrətlənmiş, nifrətə layiq; iyrənc … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
iyrənc — sif. 1. Özünə nifrət doğuran, ikrah doğuran, qətiyyən xoşa gəlməyən, mənfur, çox çirkin. <Zeynalın> üzü olduqca iyrənc bir hal almışdı. S. H.. Salman havalanıb pörtərək, eybəcər və iyrənc şəklə düşdü. M. İ.. <Casus> bayquş kimi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zəhrimar — is. <fars.> Əsil mənası «ilan zəhəri» olub, aşağıdakı mənalarda işlənir: 1) zəhər, çox acı şey mənasında. Haq bilir ki, beli şallı hacılar; Zəhrimartək xalqın ağzın acılar. Q. Zakir; 2) çox pis, mənfur, xoşagəlməz şey haqqında deyilir. Əba… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kərih — ə. 1) iyrənc, mənfur; 2) çirkin, yaraşıqsız … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müzlim — ə. 1) qaranlıq; 2) məchul; 3) mənhuş, mənfur … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
məkruh — ə. 1) iyrənc, ikrah oyadan, mənfur; 2) İslam dininə görə, haram olmayan, lakin başqa çarə və imkan olduğu hallarda işlədilməsi məsləhət görülməyən şey … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
azadiyyət — <fars. azad və ər. . . . iyyət> bax azadlıq 1 ci mənada. Sənin torpağın xarabdır və əhlin nadandır və sivilizasionicahandan bixəbərdir və azadiyyətdən məhrumdur. M. F. A.. <Rzaqulu xan> kəndlilər içində azadiyyət sözləri danışdığı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürünmək — qayıd. 1. Özünü bir şeylə bürümək; örtünmək. Şala bürünmək. – Qaydasıdır, qara çarqat bürünür; Siyah, zülfün ucu yerdən sürünür. Q. Z.. Xoş məsəldir bu kim, palasə bürün; Getsə hər yanə el, o yanə sürün. S. Ə. Ş.. Kəblə Fərəculla evin qapı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iz — is. 1. İnsan və ya heyvan ayağından səth üzərində qalan nişanə; ləpir. Canavar izi. Qarın üstündə dovşan izi var. – Talada quzu gördüm; Bir maral izi gördüm; Endim bulaq üstünə; Sevdiyim qızı gördüm. (Bayatı). Dəvə ləpirindən, ayaq izindən;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
maska — <fr. əsli ər. məsxərədən> 1. Tanınmamaq üçün üzə taxılan və göz üçün deşikləri olan xüsusi örtük. Maska taxmış pəhləvan. – Qəribə zamanda yaşadıq, oğul; Bilmədik maskayla üzün fərqini. B. V.. // Üzərində müxtəlif heyvan, quş, insan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
